Hoe het begon

STICHTING KINDERVRIENDEN BRAZILIË, ONS VERHAAL IN VOGELVLUCHT.

Na 20jr een bevriend Nederlands zendingsechtpaar in Brazilië mede te hebben ondersteund, gingen we zelf in 1989 naar Brazilië! Ze namen ons mee naar verschillende projecten die we alleen van papier kenden. We hadden nooit kunnen vermoeden hoe AANGRIJPEND deze reis zou zijn en onze levenskoers radicaal zou ombuigen!

Lia kocht een caravan op Sezanne in de Champagnestreek en stelde voor om deze voor Brazilië te verhuren. In augustus kwam de eerste huurder en geloofde we dat dit idee gezegend zou worden. Dat gebeurde, er kwamen 2 caravans op Sézanne en 4 op Connantre, zo’n 15 km van elkaar.

Na 5 jaar moesten we reorganiseren, we kregen nu alleen 4 grote Tabberts op Parc du Chateau in Connantre. Er werden 400 werkuren per seizoen gerealiseerd met behulp van vrijwilligers. We hebben nú nog geweldige herinneringen bv. klim op de trap van Ab en je hebt UITZICHT én OVERZICHT! Alle netto opbrengsten gingen naar Kinderprojecten in Brazilië! In1995 kregen we een vast project: 10 adoptiekinderen uit de Lar da Infancia te Sao José do Rio Pardo, 300km van Sao Paulo. In 1989 waren we er geweest en er werken 3 Nederlanders, die op hun beurt gesteund worden door familie en vrienden.

In 1998 werd de Stichting “Kindervrienden Brazilië” opgericht, KvK 24282376 te Rotterdam. In 1999 kwam de eerste rondschrijfbrief uit!
De verhuur ging geweldig en konden we dat jaar zelfs voor 12 adoptiekinderen de financiën overmaken naar de Lar.

Eind december kwam een storm over de camping. Jan ging erheen en kreeg een ongeluk bij Reims, gelukkig zonder erge gevolgen. Lia kwam naar het ziekenhuis en gingen we de volgende dag naar het wrak. De garagehouder kon niet geloven dat de chauffeur hier rustig voor hem stond, wat een getuigenis! We zagen later samen al die getopte en ontwortelde bomen, wel 120! Wat een verschil in emotie om dit ECHT te zien. De caravan de Zwaan lag zwaar beschadigd en op de Kalkoen lag een boomtop. De Gans en de Struisvogel hadden niets, terwijl er wel 5 bomen omheen lagen. We konden nergens bij of inkomen, we moesten gewoon naar huis gaan!

In februari 2000 konden we pas op de camping komen. Het interieur van de Zwaan was niet beschadigd en kon overgebouwd in de oudere Struisvogel. De onbeschadigde ramen, de voortent en andere onderdelen konden verkocht worden. De onderkant van het casco kreeg een nieuwe bestemming, vuilnisbak kar! De laatste boomwortelgaten werden pas in juli volgestort. De verhuur kon beginnen met goed eind resultaat!

Door problemen met onze schadeclaim, zijn we bij SBS-Breekijzer terechtgekomen en is het Brazilië verhaal wel 6× uitgezonden, heel apart.

We waren bezig om privé iets te kopen, waar we konden verhuren én zelf wonen, Jan is dan 72 jaar. We zagen een advertentie over van een huisje met grond 15km t.z.w het Balatonmeer in Sávoly – Hongarije en besloten om er te gaan kijken. Er was géén water, toilet of keuken, maar we zagen mogelijkheden en kochten eind oktober 2000 de DUIVENTIL en begonnen te verbouwen.

Gelukkig hebben we nog de foto’s, anders kan je het gewoon niet geloven: toen en nu! Mijn vader stuurde een leuke bemoediging: wat was het beroep van Noach? Landbouwer! Dus …….verwacht wijsheid van boven! Dat hebben we ook vaak mogen ervaren.

De volgende 2 jaren werd er heel wat gereisd, gewerkt en opgebouwd. Eind 2002 werden de laatste caravans in Frankrijk verkocht en kregen we nog een extra gift voor de adoptiekinderen van de campingbeheerster. Nu konden we ons helemaal op de Duiventil richten. Het extra vakantiehuis én appartement, extra douches en wasgelegenheden waren juli 2003 klaar en mochten we de eerste gasten ontvangen!

Ook in de jaren 2000 t/m 2003 konden we elk jaar alle financiën voor 15 adoptiekinderen overmaken en we hadden 6 vaste adoptie ouders! Ons denken is er vol van: Wie de Here verwachtte, putte nieuwe kracht: Jes. 40:31. Dát blijft een realiteit, want God de Vader weet wat iéder nodig heeft!

Het JUBILEUMJAAR 1989 -2004 Kindervrienden Brazilië. Het is nu 15 jaar geleden dat we voor het eerst in Brazilië waren én dat de eerste caravan verhuurd werd. We besluiten om 4 weken naar Brazilië te gaan, we huurden dáár een auto en gingen naar 5 kinderprojecten waar Nederlanders werkten en als laatste kwamen we aan op de LAR, het semi internaat Lar da Infáncia te Sáo José do Rio Pardo met ruim 100 kinderen!! We hebben wéér mogen ervaren hoe de medewerkers met de kinderen omgaan, elke dag van 8u tot 17u, met vertrouwen op hun Opdrachtgever, die als een Vader voorziet in alles wat ze nodig hebben.

Bij de cadeautjes die we uit mochten delen was een rugzak voor Guilherme, het adoptiekind van de zondagschool van de Hoeksteen uit Etten-Leur en wat bleek Guilherme was de enigste die géén rugzak had, dus degéne die de rugzak gekocht heeft, heeft dat gedaan met een biddend hart!

We konden genieten in de eetzaal als de kinderen vóór het eten zongen en uit de Bijbel lazen, met elkaar aten of als er opgeruimd werd. Tanden poetsen, de kleintjes naar hun middagslaapje, later onder de douche, spelen, zwemmen en de grotere kinderen die hun huiswerk maken, want doordat men in Brazilië 1 dagdeel naar school gaat, heeft iedereen elke dag huiswerk. Er is altijd begeleiding voor de kinderen, ook als ze de verantwoording voor kleine karweitjes leren of in de moestuin helpen. Sommige van de leiding zijn zélf Lar-kinderen geweest! Het was geweldig om dit alles mee te mogen maken!

Toen het afscheid kwam, zongen de kinderen ons toe in het Nederlands! Nu daar houd je géén droge ogen bij hoor! Uitgezwaaid door de leiding begonnen we aan de terugreis naar Porto Seguro, daarna vliegen naar Nederland.

Investeren in kinderen is fantastisch met de zekerheid dat er zorg is voor hun héle welzijn door het geloof in Jezus Christus. Persoonlijke omstandigheden worden veranderd, ze zien goede voorbeelden in de dagelijkse leiding van de Lar en nemen dat mee naar de vaak onevenwichtige thuissituaties. We mogen ons als Stichting dit jaar weer gezamenlijk inzetten voor al deze 15 adoptie kinderen.

Leuk te weten dat er sinds enkele jaren kinderen gratis naar muziekles mogen gaan, het project heet “Shalom”, deze stelt ook muziekinstrumenten ter beschikking. Dit jaar is er óók een muziekschool geopend, waar eventueel gestudeerd kan worden tot niveau van lerares.

Op zaterdag komen de “ex Lar” grotere jongelui bij elkaar, 14-20 jaar en dat zijn er vaak 20-25. Ze zingen met de gitaar en lezen samen uit de Bijbel. Daarna is er sport en spel en eindigen met lekker bijpraten met wat lekkers natuurlijk!

Één van de ex Lar kinderen heet José Ricardo en is nu profvoetballer! José is enige tijd geleden tot bekering gekomen en kwam op de Lár vertellen hoe hij Jezus aangenomen had als zijn persoonlijke Verlosser. José had de Bijbel bij zich die hij vroeger in de Lar had gekregen. Hij kwam daarna in zijn vakantie de jongens trainen voor het een speciaal toernooi en ze wonnen samen de zilveren beker! Een prachtig bewijs van investeren in kinderen. Inmiddels speelt José voor een Europese voetbalclub!

We eindigen met grote dankbaarheid aan onze God en Vader om ons te mogen inzetten voor kinderen in Brazilië van de Lar da Infancia, met de hulp van …..
– de trouwe adoptieouders en vele donateurs
– de positieve inzet van de leiding in de Lar en hun achterban
– bemoediging en adviezen die we als Stichting mogen ontvangen.

Namens de Stichting Kindervrienden Brazilië groeten wij u hartelijk en hopen van u te horen.

– Kamer van Koophandel te Rotterdam onder nummer 24282376 in het Stichtingregister.
– Adoptie/correspondentie:  lia.leijenaar@gmail.com
– Donaties en giften: NL67SNSB0945327196
– T.G.V. St. Kindervrienden Brazilië.
– Lia Leijenaar – Trompetlaan 11 4876XH